België telt vandaag ongeveer 45.000 (semi)-publieke laadpalen, waarvan zo’n 1000 snelladers. Die laadpalen bevinden zich vooral in het noorden van het land. Hoog tijd dus om een tandje bij te steken. Dat hebben de overheden goed begrepen en je ziet dat er op verschillende niveaus heel veel inspanningen worden gedaan om dat aantal zo snel als mogelijk de lucht in te duwen. Niet alleen is dat een absolute must om te voldoen aan de milieudoelstelling, maar is het ook uit noodzaak om het alsmaar groeiend aantal EV’s te bedienen. Het uitbreiden van de laadinfrastructuur en de druk op het elektriciteitsnet vormen grote uitdagingen. Samenwerking tussen overheden, energiebedrijven en de mobiliteitssector is cruciaal om hiervoor schaalbare lange termijn oplossingen te realiseren. Maar welke stappen kunnen er nu al worden gezet?

Ten eerste kunnen we ons meer bewust worden van ons eigen gedrag. Velen die net terug zijn van vakantie kennen het fenomeen ‘handdoekje leggen’, waarbij mensen ‘s ochtends ligstoelen bij het zwembad reserveren en pas later terugkomen. Irritant. Dit gedrag komt vaker voor in ons dagelijks leven. Zo ook ‘laadpaalkleven’; het onnodig lang parkeren bij een laadpaal, waardoor anderen geen toegang hebben. Beide gedragingen veroorzaken frustratie in openbare ruimtes en zijn te voorkomen met wat meer bewustzijn.

Daarnaast kunnen gemeenten strenger handhaven. In sommige landen worden tijdstarieven ingevoerd: hangt jouw EV langer aan de paal dan is toegestaan? Dan moet je extra betalen per minuut. Het is een groeiende zorg, vooral in drukke steden. Zo wordt er al in Amsterdam en Rotterdam geëxperimenteerd met variabele tarieven op basis van de laadduur.

Bovendien zijn boetes voor mensen met een bedrijfslaadpas mogelijk niet voelbaar, omdat de werkgever vaak de kosten draagt. Werkgevers zouden boetes kunnen opleggen aan werknemers die laadpaalkleven. In de huidige arbeidskrapte zie ik dat echter nog niet zo snel gebeuren. In plaats daarvan kunnen werkgevers ook werknemers aanmoedigen om laadpalen efficiënt te gebruiken met een beloningsysteem.

Er is nog een ander belangrijk aspect om rekening mee te houden: het parkeertekort in veel steden. Want als je klaar bent met laden, is het de bedoeling dat je je auto verplaatst. Grote kans dat er geen beschikbare parkeerplekken meer zijn in de buurt. Er moet dus een alternatieve oplossing komen. Denk bijvoorbeeld aan een tool die de laadkabel ontgrendelt, zodat andere de laadpaal kunnen gebruiken. Maar ook dan geldt: er moet voldoende ruimte zijn voor meerdere auto’s rondom een paal.

Al met al is dit een complexe kwestie die maatwerk vereist. Het zal tijd en geld kosten voordat er blijvende oplossingen zijn om de laadinfrastructuur uit te breiden en tegelijkertijd het elektriciteitsnet is balans te houden. Tot die tijd is het belangrijk om een combinatie van maatregelen te overwegen om laadpaalkleven tegen te gaan. Met name het stimuleren van bewust gedrag speelt een sleutelrol in laadpalen toegankelijk maken voor iedereen.